આ પૃથ્વીને ચાહું છું.
આ અવનીના એકેક અણુને, પૃથ્વીના પ્રત્યેક પરમાણુને,
પવિત્ર માનું છું, પ્રેમ કરું છું.
આ પૃથ્વીને ચાહું છું.
અંતરના અંતરતમમાં અનુરાગનો અર્ઘ્ય ભરીને
પ્રત્યેક પળે એને માટે ઠાલવ્યા કરું છું.
પ્રાણમાં એને માટેના પવિત્ર પ્રેમના પડછંદા છે;
રક્તમાં એના રાગનો રણકાર.
મારી કૃતજ્ઞતાભરી કવિતામાં એને અક્ષય અંજલિ આપ્યા કરું છું.
ના, મારે મન એ જડ નથી, ચેતન છે.
એના પ્રત્યેક પરમાણુમાં પ્રકાશ છે, પ્રેરણા છે, પરિમલ છે.
એ મારું શૈશવનું પારણું બની છે,
યૌવનની વિહારભૂમિ થઈ છે,
વૃદ્ધાવસ્થાની વિશ્રાંતિ.
જીવનના નાનામોટા પ્રવાહ સાથે
એવી તો એકાકાર બની ગઈ છે, ભળી ગઈ છે, કે વાત નહિ.
એને મારાથી, મારા અનંત જેવા જીવનથી વિભક્ત નથી કરી શકતો.
એની પ્રત્યેક વસ્તુને, એના પ્રત્યેક પદાર્થને, ચાહું છું.
કેમ કે એણે મને આગળ વધવાની તક આપી છે :
જીવનને જીવન બનાવવાની,
અમરતાના મહાકાવ્યમાં પલટાવવાની કળા પૂરી પાડી છે.
આ પૃથ્વીને ચાહું છું, ખરા દિલથી ચાહું છું; ચાહીશ.
અનંતકાળ લગી, એ હશે ત્યાં લગી, એ પછી પણ ચાહીશ.
- શ્રી યોગેશ્વરજી