ઊંચીઊંચી ચાંચ કરીને, ગરદન ઊંચી રાખે,
મંદમંદ ચાલે ચાલીને, તીણું કાંઈ ભાખે,
સ્નેહ ભરેલાં પંખીડાં એ, સારસ એનું નામ;
સરિતાના તટપર ફરવાનું, ખાસ એમનું કામ.
પાંખ પહોળી કરતાં ઉડે, ગગન તરફ એ જાયે;
નીલ રંગનાં પંખી જોઈ, રંગ ન હૃદયે માયે.
સ્નેહ ભરેલાં પંખીડાં એ, સારસ એનું નામ;
ખેતર ને વનમાં ફરવાનું, ખાસ એમનું કામ.
જોડાંમાં એ પ્રીત કરીને, રમત રમે છે કેવાં ?
મુસાફરોને ઊંચી ડોકે, દેખે પ્રસન્ન જેવાં.
સ્નેહ ભરેલાં પંખીડાં એ, સારસ એનું નામ;
કવિના દિલમાં ધરે પ્રેરણા, એજ એમનું કામ.
મારશો નહીં કોઈ એને, સતાવશો ના ભાઈ !
નિર્દોષતણી હત્યાથી ના હાથ આવતું કાંઈ.
સ્નેહ ભરેલાં પંખીડાં એ, સારસ એનું નામ;
વિહાર કરતાં નદી કિનારે, ખેલો ભલે તમામ !
- શ્રી યોગેશ્વરજી