અધર્મ વ્યાપે હ્રાસ ધર્મનો થતાં જગતમાં આવું,
ધર્મસ્થાપના કરવા માટે મંગલ મંત્રો લાવું,
યુગેયુગે પ્રકટું છું પ્રેમે કાઢ્યા એ ઉદગારો
એને અનુસરતાં અવનીનાં અંધકારને ટાળો.
તોપણ તંદ્રા માનવમનની પૂર્ણ છે નહીં તૂટી,
આ અવનીને ક્યારે મળશે પરમ શાંતિની બૂટી ?
નવી નવી કાયામાં પ્રકટ્યો પ્રકાશ એક તમારો,
વિવિધ સ્વરૂપે શક્યા પિછાની જ્ઞાની એ જ ઝગારો;
કર્યો પરિશ્રમ રસમય કરવા આ સૃષ્ટિને સારી
મધુર વાટિકા જેવી મંગલ વિશદ નેહભર ન્યારી;
એટલે જ આશાશ્રદ્ધાની જ્યોત ગઈ ના ખૂટી.
આ અવનીને ક્યારે મળશે પરમ શાંતિની બૂટી ?
તમે પ્રેમ પ્રસરાવ્યો, માનવ વેરને નથી ભૂલ્યો,
શાંતિ તણો સંદેશ સુણાવ્યો, અશાંતિમદથી ફૂલ્યો;
પથે પાથર્યો પ્રકાશ, એણે અંધકારને ઢાળ્યો,
એકતા તમે શીખવી તોપણ ભેદભાવને પાળ્યો.
તમે વહાવી કરુણા, એ ના કઠોરતાથી હાર્યો;
મિલકત મોંઘી રહ્યો તમારી અજ્ઞ નિરંતર લૂંટી,
આ અવનીને ક્યારે મળશે પરમ શાંતિની બૂટી ?
સંપત્તિના સુમેરુશૃંગે માનવને ના શાંતિ
એના અંતરમાં અંગાગે નથી કાયમી કાંતિ;
ભસ્મસાત્ કરવાને દુનિયાને કરે પ્રયોગો ભારે,
સુધા તમે સીચીં પણ નિશદિન શયન કરે અંગારે.
છતાં તમારો છે, પૃથ્વી છે તમારી જ આ ત્યારે
અકાળે જ સૌભાગ્ય એહનું જશે કદી ના ફૂટી.
આ અવનીને ક્યારે મળશે પરમ શાંતિની બૂટી ?