તમને ગંગા કે યમુનાજલ અંતે ના આવશ્યક લાગ્યું,
તુલસીદળને પણ અંતસમય ના યાદ કરતાં તમે માગ્યું.
જે ગંગામાં જ રહેતાં તેને ગંગાજલ શું યમુનાજલ,
તુલસીથી અધિક પવિત્ર પ્રાણને દળ બીજાં શું તુલસીદળ ?
ગંગાતટ પર જીવન ગાળ્યું, ગંગામાં ન્હાયાં પાન કર્યું,
ગંગાજલનાં ભોજન પામ્યાં, ગંગાતટ તપતાં દૈન્ય હર્યું;
મનમાં ગંગા નયને ગંગા વદને વચને ગંગાધારા,
હૃદયે રોમે ચરણે ચલને ગંગાકેરી મનહર માળા.
રક્તતણાં કણમાં પ્રાણે શ્વસને તનમાં ને મંગલ અંતરમાં
ગંગાની ધાર અનંત વહેતી સ્પંદનમાં સંવેદનમાં.
ગંગાસ્વરૂપ ગંગા જ બન્યાં, ગંગાથી અલગ ન રહ્યું કશું,
પગલે પગલે પાવન કરતાં જીવન સર્વત્ર સદાય વહ્યું.
ગંગામાં અન્ય નદી મળતી, ઝરણાં નાળાંય અસંખ્ય ભળે,
ગંગા નિજ મહિમામાં ડૂબી એ સૌને પરમવિશુદ્ધિ ધરે
ને રહે વિશુદ્ધ; તમે જગની સૌ મલિનતાથકી મુક્ત રહ્યાં,
ના અશુદ્ધિનાં ઝરણાં કોઇ તમને સ્પર્શી સ્વપ્નેય શક્યાં.
ગંગાથી અધિક પતિતપાવન પ્રેમળ વિશુદ્ધ રહ્યાં તમે.
ગંગાજલને એ શું માંગે ગંગા જેનો સંસર્ગ ચહે !
- શ્રી યોગેશ્વરજી