તું કૃપા તણી વર્ષા ન કરે, આ જગને તો તો કોણ તરે ?
તું કેવલ કરુણા ના જ કરે, આ જગને તો તો કોણ તરે ?
ડૂબેલ અમે તો સાગરમાં, ડૂબે માખી જ્યમ ગાગરમાં,
કર ફેલાવી બલ ના જ ધરે, આ જગને તો તો કોણ તરે ?... તું કૃપા તણી.
આ વાવંટોળ વહે ભારી, ઊડે છે તેમાં નરનારી,
ક્રૂર થઈ રક્ષા ના જ કરે, આ જગને તો તો કોણ તરે ?
કોઇ બલમાં ને કૈં ધનમાં, વિદ્યામાં કૈંક રમે તનમાં,
મોહિત તુજ રૂપે ના જ કરે, આ જગને તો તો કોણ તરે ?... તું કૃપા તણી.
કોઇ તારે માટે તપતા, તુજને જોઇ લેવા જપતા,
પડદો પણ ના તું દૂર કરે, આ જગને તો તો કોણ તરે ?
સંગીત વગાડીને વાદી, હિંસક સાપ કરે સંવાદી;
તું મુગ્ધ કરી મન ના જ હરે, આ જગને તો તો કોણ તરે ?... તું પ્રેમ તણી.
તુજ પ્રેમ તણા મધુરા રાગે; તનમન અંતર વીણા વાગે,
જેની રગરગ તુજ યાદ કરે, આ જગને તે તો સ્હેજ તરે.
લેખ લખેલા પલટાઇ શકે, સૃષ્ટિનો ક્રમ બદલાઇ શકે,
તું કોઇની પ્રતિ પ્રેમ કરે, આ જગને તો તે સ્હેજ તરે... તું પ્રેમ તણી.
‘પાગલ’પર વરસી લે કરુણા, પ્રેમ તણાં વરસી લે ઝરણાં;
પૂરણપદ તેમ જ મુક્તિ મળે, આ જગને તો તે સ્હેજ તરે... તું કૃપા તણી.
- શ્રી યોગેશ્વરજી