શતશત પાંખડીએ પ્રકટીને પ્રસન્ન કરનારાં
પરિમલપાવન પુષ્પો પણ
છેવટે તો ઉપવનમાં શાંત થઈ ગયાં :
કમળો કળા કરી કરીને કરમાઈ ગયાં:
વિહંગના ગાન પણ મહીમંડળમાં મળી ગયાં.
ઉલ્લાસથી ભરેલી, ઉલ્લાસિત કરતી, ઉષાઓ
આકાશને આંગણે આવી અને આથમી ગઈ;
સંધ્યાઓ સ્વપ્નસમી બનીને શાંત થઈ.
જળ ત્યાં સ્થળ, સ્થળ ત્યાં જળ:
પરિવર્તનશીલ પ્રકૃતિ એવાં અનેકાનેક પરિવર્તનો કરતી જ રહી.
દીપકો જેમ પ્રકટે, મંદ પડે, ને બુઝાઈ જાય,
આ અવનિ પર એમ ન જાણે કેટકેટલી સંસ્કૃતિઓ
ઉદય પામી અને અસ્ત બની ગઈ :
પરંતુ તું અમર અને તારી સંસ્કૃતિ અમર છે ભારત !
કાળની કૂચ એને નહિ કરમાવી શકે.
પ્રતિકૂળતાના પવન વાય, તોફાનના તાંડવ થાય;
વિરોધીઓ વિષવમન કરે, કે દુશ્મનના દાવપેચ થાય;
દુઃખ, દર્દ, દુર્દિનના દાવાનલ જાગે:
ભાગ્ય ભારેખમ ભોગ માગે;
કદાચ તારી ભૂમિમાંથી થોડીક ભડકે પણ બળી જાય;
તો પણ શું ?
તારો આત્મા તો નહિ જ મરે :
તારી સંસ્કૃતિ છિન્નભિન્ન થશે તો પણ, નષ્ટપ્રાય તો નહિ જ બને.
તારા, ચંદ્ર અને સૂર્ય કરતાં પણ વધારે પ્રકાશવાન,
પુષ્પો કરતાં પણ વધારે પાવન પુરુષો
તારા પ્રાંગણમાં પ્રકટ થતા જ રહેશે,
તને અનુપ્રાણિત કરશે,
તારી દિશા પ્રદિશાને સૌરભે ભરશે.
મારો જ નહિ, તારા વિરોધીઓનો પણ વિશ્વાસ છે :
તું શાશ્વત છે : તારી સંસ્કૃતિ શાશ્વત છે.
- શ્રી યોગેશ્વરજી