मुझे राम के पास ले चलो – दशरथ ने सुमंत्र को कहा
भूप सुमंत्रु लीन्ह उर लाई । बूड़त कछु अधार जनु पाई ॥
सहित सनेह निकट बैठारी । पूँछत राउ नयन भरि बारी ॥१॥
राम कुसल कहु सखा सनेही । कहँ रघुनाथु लखनु बैदेही ॥
आने फेरि कि बनहि सिधाए । सुनत सचिव लोचन जल छाए ॥२॥
सोक बिकल पुनि पूँछ नरेसू । कहु सिय राम लखन संदेसू ॥
राम रूप गुन सील सुभाऊ । सुमिरि सुमिरि उर सोचत राऊ ॥३॥
राउ सुनाइ दीन्ह बनबासू । सुनि मन भयउ न हरषु हराँसू ॥
सो सुत बिछुरत गए न प्राना । को पापी बड़ मोहि समाना ॥४॥
(दोहा)
सखा रामु सिय लखनु जहँ तहाँ मोहि पहुँचाउ ।
नाहिं त चाहत चलन अब प्रान कहउँ सतिभाउ ॥ १४९ ॥
*
MP3 Audio
*
દશરથ પોતાને રામ પાસે લઇ જવા કહે છે
ધર્યું સચિવને આલિંગન, મળ્યું ડૂબતાં આલંબન;
પાસે બેસાડી નૃપ એ વદ્યા અશ્રુ ભરતાં નયને.
સખા, કુશળ કહે રામતણું, વિરહ દુઃખ અતિઘોર ગણું;
સીતા લક્ષ્મણ રઘુવર કયાં, આવ્યાં અથવા છે વનમાં ?
કહ્યો એમણે છે સંદેશ ? ધીરજ રહી શકે ના લેશ;
રામ રૂપ ગુણ સ્વભાવશીલ સ્મરી નૃપ ઉરે પ્રગટી પીડ.
રાજ્ય કહી દીધો વનવાસ થયો તોય નવ હર્ષ વિષાદ;
તે સુતવિરહે ગયા ન પ્રાણ, પાપી મુજસમ કોણ મહાન ?
(દોહરો)
લક્ષ્મણ સીતા રામની મને લઇ જા પાસ,
નહિ તો વધુ ટકશે નહીં મારો સાચે શ્વાસ.