પ્રણામ ધરતી કેરા ચરણોમાં વળી કરું
માતારૂપે સ્તવી જેને વેદના ઋષિઓ ગયા,
ઉઘાડી લોચનો દૈવી મધુરાં પદ્મના સમાં
મહામાનવ કૈં જેની ગોદમાં ઉછર્યા રમ્યા;
મંત્ર સંસ્કૃતિના જેણે ધર્યા માનવજાતને,
આદિકાળ મહીં શોધ્યા રહસ્યો જિંદગી તણાં,
શ્રેયપ્રેય તણાં જીત્યાં શિખરોને વિરાટ ને
મહિમાથી ભરેલી એ વિશ્વની માતને નમું.
ઊઘડ્યાં નેત્ર મારાં એ માતાની ગોદમાં વળી
ચેતના મેળવી એનું કરી પીયૂષપાન મેં;
એના શાશ્વત સંદેશા લીધા જીવનમાં વણી,
વર્ણવું કેમ વાણીમાં મારા એ બડભાગને ?
વૈવિધ્યમાં વહે જેના એકતાનાદ આત્મમાં,
મને ગૌરવ છે એને માટે, એને પ્રણામ છે !
કષ્ટો સહ્યાં, સહ્યા ઘા, ને વિપત્તિ વેદના સહી,
મૃતપ્રાય બની તોયે સદા માટે નથી મરી
અનેરી ચેતના જેની, ચેતના અર્પતી રહી,
પચરંગી પ્રવાહોમાં જેનો પ્રાણ રહ્યો વહી;
દિવ્ય શાશ્વત છે જૂની જેની સંસ્કૃતિ વિશ્વમાં,
મને આદર છે એને માટે, એને પ્રણામ હા
નમું ભારત માતાને દેવો ને પરમાત્મયે
અવતાર લઈ આવ્યા જેની ગોદે પવિત્ર તે.