પૂર્વે ઉષા તિમિરથી કટુ જંગ ખેલી
ઉલ્લાસ ધીરજભર્યો અતિદીર્ઘ અંતે
પામે પ્રકાશકિરણો મધુસૂર્ય તેમ;
ઉદ્યાનમાં શ્રમ કરી દિનરાત માળી
સર્જે સુચારુ સુમનભેર સ્વાદુ સૃષ્ટિ;
ક્ષેત્રે કિસાન શ્રમના ફળને લણે ને
ધારા રસાળ વરસે વરસાદની તે
છે સાધના ફળશ્રુતિ પ્રકૃતિ તણી સૌ.
ના કાર્ય કારણ વિના કદી કાળ થાય,
એ વિશ્વનો નિયમ શાશ્વત શો પ્રવર્તી
પ્રાકટ્ય સત્પુરુષશ્રેષ્ઠ તણું કરીને
આશ્ચર્યથી ચકિત દર્શકને કરી દે.
કે મૂઢમુગ્ધ, સહસા પણ કૈં બને ના,
ગાંધીય ના વિરલ કો અપવાદ એમાં.