કૃપાની વર્ષા થતાં કૈંયે અસંભવ ના,
રહે ના મુશ્કેલ કૈં, કૈંયે અસંભવ ના.
રાય થાયે રંક તેમજ રંક થાયે રાય,
મૂર્ખ પણ જ્ઞાની બને ને મૂકજન પણ ગાય;
પંગુ પર્વત પર ચઢે ને અંધ એકલ જાય,
રજથકી મેરૂ બને, મેરૂ રજે પલટાય.
સાધનાવિણ માનવીને ધન્યતા દે તે,
કોટિ યત્ન છતાં મળે ના સિદ્ધિઓ જેને;
ના પ્રયાસ કરે છતાં પામી કૃપાને એ,
માનવી પામે પરમપદ પૂર્ણતા સ્હેજે.
બિંદુ પણ એનું ખરેખર ધન્યતા આપે,
કષ્ટ તેમજ બંધનો કપરાં છતાં કાપે;
વધારે જો થાય વર્ષા કો’ક પર તેની,
વાત કેમ કરી કહેવી શી મજા એની !
કૃપા પામ્યે કૈં રહે ના પામવું બાકી,
જિંદગી આખી બની જાયે મધુર ફાકી;
લાભ બીજો ના રહે આનંદ પણ કોઈ,
માનવી એ મેળવી કેવો રહે સોહી !
કૃપા વરસો એ હવે છે અરજ મારી ખાસ,
પધારો પાસે મટે મારી પુરાણી પ્યાસ;
કહે ‘પાગલ’ થાય ના જોજો કૃપાની હાર,
વિજય એનો હો નિરંતર, કરે મુજને પાર.
- © શ્રી યોગેશ્વરજી