राम लक्ष्मण को सुमित्रा से संमति लेने के लिए कहते है
मागहु बिदा मातु सन जाई । आवहु बेगि चलहु बन भाई ॥
मुदित भए सुनि रघुबर बानी । भयउ लाभ बड़ गइ बड़ि हानी ॥१॥
हरषित ह्दयँ मातु पहिं आए । मनहुँ अंध फिरि लोचन पाए ।
जाइ जननि पग नायउ माथा । मनु रघुनंदन जानकि साथा ॥२॥
पूँछे मातु मलिन मन देखी । लखन कही सब कथा बिसेषी ॥
गई सहमि सुनि बचन कठोरा । मृगी देखि दव जनु चहु ओरा ॥३॥
लखन लखेउ भा अनरथ आजू । एहिं सनेह बस करब अकाजू ॥
मागत बिदा सभय सकुचाहीं । जाइ संग बिधि कहिहि कि नाही ॥४॥
(दोहा)
समुझि सुमित्राँ राम सिय रूप सुसीलु सुभाउ ।
नृप सनेहु लखि धुनेउ सिरु पापिनि दीन्ह कुदाउ ॥ ७३ ॥
*
MP3 Audio
*
રામ લક્ષ્મણને માતા સુમિત્રાની સંમતિ માગવા જણાવે છે
(દોહરો)
અનુમતિ માગી માતની ચાલો ભલે વને.
શબ્દ સુણીને સુખ મળ્યું લક્ષ્મણના મનને.
*
પહોંચ્યા જનની પાસે પામી હર્ષ, અંધ પામ્યો લોચનનો સ્પર્શ;
કર્યા જનનીના પદમાં પ્રણામ, હૃદયે રમતાં'તાં સીતા ને રામ.
પૂછયું જનનીએ જોઇ વ્યથાને, કહી લક્ષ્મણે સઘળી કથાને;
કંપી શબ્દોને સુણતાં કઠોર જેમ મૃગલી દેખી દવ ઘોર.
થયો અનર્થ લક્ષ્મણે માન્યું આજ, જશે બગડી સ્નેહે બધું કાજ;
કેમ માગી શકાશે વિદાય, મુજને વિધાતા સહાય.
(દોહરો)
સમજી સીતારામનાં રૂપ સુશીલ સ્વભાવ
યાદ કરીને નૃપતિનો સાચો અદભુત ભાવ
વદી સુમિત્રા ઘા કર્યો રાણીએ ભારે;
અમંગલ ગણી કાળને ધૈર્ય ધર્યું ત્યારે.