राम सुमंत्र को अयोध्या लौटने के लिए कहते है
सखा समुझि अस परिहरि मोहु । सिय रघुबीर चरन रत होहू ॥
कहत राम गुन भा भिनुसारा । जागे जग मंगल सुखदारा ॥१॥
सकल सोच करि राम नहावा । सुचि सुजान बट छीर मगावा ॥
अनुज सहित सिर जटा बनाए । देखि सुमंत्र नयन जल छाए ॥२॥
हृदयँ दाहु अति बदन मलीना । कह कर जोरि बचन अति दीना ॥
नाथ कहेउ अस कोसलनाथा । लै रथु जाहु राम कें साथा ॥३॥
बनु देखाइ सुरसरि अन्हवाई । आनेहु फेरि बेगि दोउ भाई ॥
लखनु रामु सिय आनेहु फेरी । संसय सकल सँकोच निबेरी ॥४॥
(दोहा)
नृप अस कहेउ गोसाईँ जस कहइ करौं बलि सोइ ।
करि बिनती पायन्ह परेउ दीन्ह बाल जिमि रोइ ॥ ९४ ॥
*
MP3 Audio
*
રામ સુમંત્રને પાછા ફરવા જણાવે છે
એમ સમજતાં મોહ તજી સીતા-રાઘવ રહો ભજી;
વીતી રજની થયું પ્રભાત, જાગ્યા જગમંગલ જગતાત.
નિવૃત થઇ સ્નાન કર્યું, દૂધ વડતણું તરત ગ્રહ્યું,
અનુજ સહિત શિર જટા કરી, રહ્યાં સચિવ લોચન ઊભરી.
હૃદય દાહ અતિ વદન મનલિન, વદ્યા વચન મંત્રી અતિદીન,
બોલ્યા એવું કોશલનાથ જાવ રથ સહિત રઘુપતિ સાથ.
કરાવતાં ગંગાનું સ્નાન દર્શાવી વનને રસપ્રાણ
સંશય ને સંકોચ હરી પુરમાં લાવો ત્રણે ફરી.
(દોહરો)
રાજાએ એવું કહ્યું, કહો કરું તે હું;
રામપદે પડતાં રડયાં શિશુસમ મંત્રી શું!