વિશાળ સુવિશાળ સિંધુ ગરજી રહ્યો ઘેનમાં
પ્રમત્ત બનતાં અનંત ભરતાં તરંગો ઉરે
હરી સતત ધૈર્યસ્થૈર્ય ક્ષણવાર નૌકાતણું
કરે પ્રખર અટ્ટહાસ્ય ચિરસખ્યને પામતાં
પ્રમત્તતમ વાયુના પ્રલયકાજ હો તત્પર
બન્યો પરમરૌદ્ર એમ; તટ પાસ ઉત્તુંગ આ
દિવાલ જડમૂળથી હલવવા ઉપાડી જવા
અધીર અતિ દીસતો, પણ દિવાલ આ ના ડગે.
પ્રમત્ત પવનો મહાપ્રલયકાળ કેરા ભલે
મળી સતત સિંધુ સાથ મુજ જીવને સંકટો
તણા હલવવા ચહે ધૃતિ ડગાવવા સ્થૈર્યને
કરી કટુક ઘોર ગર્જન, ડગે બધાં નાવડાં
ડગે તદપિ આત્મ દિવ્ય વ્યવધાનથી એ નહીં,
કરે સતત સાધના નિજ પ્રશાંતિ પૂરી લહીં.
- શ્રી યોગેશ્વરજી